بلخره 15 فروردینه و داریم برمیگردیم تهران منم ک طبق معمول دل گیر اینبار وااقعانا امید...اینبار واااقعا بی انگیزه بی حس از همه ی بلاهایی ک سرم اومدکاش میشد دویید و فرار کرد اونقدر دویید ک الزایمر گرفت...بی حسسس تریننننمممم انگار شادی ها از من فرارین ولی در نامیدی بسی امید است خیرو خوشی بظاهر محالم هم اکنون عیان میگردد. 

و بی نهایت ب خدا التماسس میکنم که قبلمو پر ازنورامید کنه و دلمو شاد